columns 28 november 2016
‘Jonathan Sacks, voormalig opperrabbijn van Groot-Brittannië, hield in september een speech in het Europees parlement: “Antizionisme ís het antisemitisme van onze tijd.”
Antisemitisme gaat niet over Joden maar over mensen, die geen verantwoordelijkheid kunnen nemen voor hun eigen fouten en in plaats daarvan een ander de schuld geven. “In een cultuur is de opkomst van antisemitisme het eerste symptoom van een ziekte, de eerste waarschuwing voor een algehele ineenstorting.” Europa staat toe, zegt Sacks, dat antisemitisme via de nieuwe elektronische media binnenkomt. Antisemitische incidenten alleen al in Nederland stegen in 2013 met 25 procent en in 2014 met 71 procent.
Hanneke Groenteman onderzoekt vanaf december in de documentaire-reeks “De kanarie in de kolenmijn” of deze metafoor voor de Joden zich tot realiteit ontwikkelt. Waarom voelen Joden zich hier niet meer veilig?
Het is een interessant vraag of de metafoor voor de Joden – De kanarie in de kolenmijn – klopt. Vroeger namen mijnwerkers kanaries als een waarschuwingssysteem mee de mijnen in. Giftige gassen zoals koolstofmonoxide en methaan doodden de vogels, voordat de mijnwerkers hierdoor werden verrast. Wanneer de kanaries stopten met zingen, was dat een waarschuwing voor de mannen om snel de diepe krochten te verlaten. Maar waarom wordt deze metafoor gebruikt voor de Joodse gemeenschap?
Aan de basis ligt het besef dat wat er met de Joden gebeurt, mogelijk ook anderen zal overkomen.
Is dit realiteit?
Groenteman was altijd VARA-verslaggeefster. Maar nu doet ze dit voor de EO. Waarom? Groenteman reist af naar de grote steden van Europa waar, door de vele intimidaties en incidenten, Joden zich niet meer veilig voelen en willen migreren. Zij vraagt zich tevens af hoe dit haar en haar kinderen en kleinkinderen zou kunnen raken en hoe het komt dat ze dit fenomeen zelf kennelijk ook heeft genegeerd. Dat laatste is een interessante vraag.
Ik schets een paar dode kanaries, maar er zijn al duizenden dode vogeltjes. Openlijk maar ook geniepig antisemitisme kan dienen als lakmoesproef voor racisme in onze samenleving.
In 1924 schreef Hitler Mein Kampf, waarin hij zijn ideeën over Duitsland, ras en politiek gaf. Iedereen die dat wilde kon dit lezen. Tussen 1933 en 1945 heeft de wereld gezien hoe de nazi’s twee oorlogen voerden. Eén tegen alle Joden, Roma en Sinti in Europa en de ander tegen de geallieerden. Die laatste hebben de nazi’s verloren. Anno 2016 wil een uitgeverij een nieuwe Nederlandse versie van Mein Kampf uitbrengen.
Een bekend erudiet, innemend en uiterst beschaafd persoon in de jaren zeventig, Anton Constandse wist ons te melden dat hij niet begreep dat naast Basken, Friezen en Koerden ook Joden na meer dan vijfduizend jaar als volk bestaansrecht hebben, hoewel deze vrijdenker begaan was met alle verdrukte volkeren op aarde.
Dries van Agt, geboren in 1931 wist in 1971 als minister te melden dat hijzelf een Ariër was. Socioloog Abram de Swaan, die in 2005 een invloedrijk artikel schreef over “anti-Israëlisch enthousiasme”, refereert aan deze anekdote. De Swaan: “Toch zit daar iets geks. Dat orthodox-katholieke milieu in dat Heilig Landstichting. Iemand zou daar eens in moeten duiken.” Van Agt stelt voortdurend alle daden van Israël aan de kaak en is pleitbezorger van de Palestijnen, onafhankelijk van de moordaanslagen die zij plegen.
In 2011 contracteert de VARA via Joop, een Nederlandstalige opiniewebsite van linkse signatuur van televisieomroep VARA, een journalist die in zijn boek stelt dat zionisten de nazi’s actief gesteund hebben. Zionisten – door hem ook wel de joodse elite genoemd – zijn niet alleen (mede) verantwoordelijk voor de massamoord op miljoenen Joden, maar ze profiteerden daarvan door het door hen gecreëerde antisemitisme te misbruiken als excuus voor het stichten van de staat Israël. Daarnaast hebben ze ook nog eens grote sommen geld durven eisen als schadevergoeding. Deze persoon werkt voor de VARA en wordt door de VARA betaald. Diezelfde VARA waarvoor Groenteman jarenlang werkte.
In 2014 meldt een andere VARA-medewerker die oprichter is van Joop dat Israël een bloedbad aanrichtte bij Palestijnen in 1982. Esther Voet (toen CIDI) reageerde geschokt en corrigeerde: “Voor de goede orde, het bloedbad werd aangericht door christelijke falangisten. Israël werd verweten niet te hebben ingegrepen.”
In 2015 werd een restauranthouder uit Bussum die op Facebook oproept tot het “total loss” slaan van Israëlische toeristen in Nederland, uitgenodigd bij Jeroen Pauw/VARA.
In 2016 gebeurt wat tien jaar geleden ondenkbaar zou zijn. De VPRO nodigt een Libanese extremist uit voor drie uur, zoals Frits Barend het noemde “ouderwets Joodje Pesten.” Hans Fels die jarenlang als cineast werkte voor de VPRO, schreef in de NRC “dat je geen eerbetoon brengt aan een man die moord en terreur goedpraat, die onder het mom van antizionisme voortdurend antisemitische uitspraken doet”. De interviewer was de in Iran wonende Thomas Erdbrink.
Jonathan Sacks heeft nooit genegeerd wat vele wegkijkende mensen, soms ook Joden, deden. Hij waarschuwt: ’in een wereld met 56 moslimstaten en 153 christelijke is er maar één Joodse staat, die qua oppervlakte slechts 0,25 procent (één kwart procent!) uitmaakt van het Midden-Oosten.
Israël is de enige van de 193 bij de VN aangesloten landen die in zijn bestaansrecht wordt bedreigd, door Iran en andere groeperingen die het land en alle mensen willen vernietigen.’
Via internet zal de wereld bovengenoemde en duizenden andere dode vogeltjes onthouden die het gevolg zijn van het optreden van dit soort mensen: Zij zullen digitaal bewaard blijven als er vreselijke dingen gebeuren die zij uiteraard allemaal niet willen, maar ja, met Israël en Joden ……………’